8 Απριλίου 1908: οι τηλεφωνήτριες προσλαμβάνονται στο Δημόσιο

Σαν σήμερα, στις 8 Απριλίου 1908, ψηφίστηκε ο Νόμος 3277 «Περί Τηλεφωνητριών», ο οποίος προέβλεπε την είσοδο των γυναικών στη δημόσια τηλεφωνία.

Για πρώτη φορά, το 1888, ο Νεοκλής Καζάζης, διευθυντής των ταχυδρομείων και των τηλεγράφων, πρότεινε την εισαγωγή νόμου προκειμένου να επιτραπεί η κατάταξη των γυναικών στην τηλεγραφική υπηρεσία. Η πρωτοβουλία του ωστόσο δεν προχώρησε, καθώς δεν κατατέθηκε κάποιο νομοσχέδιο. Δύο χρόνια αργότερα, το 1900, απορρίφθηκε από την πλειοψηφία των βουλευτών πρόταση του βουλευτή Ηλία Ποταμιάνου για την είσοδο των γυναικών στα τηλεφωνεία και τα ταχυδρομεία, με το αιτιολογικό ότι «τα ήθη μας δεν το επιτρέπουν».

Σημαντικές διαφωνίες συνάντησε και ο Νόμος «Περί Τηλεφωνητριών» όταν κατατέθηκε προς συζήτηση στη Βουλή στις 21 Μαρτίου 1908. Οι βουλευτές της αντιπολίτευσης διατείνονταν ότι θα παραγκωνίσει τους άνδρες από την εργασία και ότι ο συγχρωτισμός ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες θα δημιουργήσει σκάνδαλα, καταλήγοντας ότι η κοινωνία δεν είναι έτοιμη να πραγματοποιήσει την χειραφέτηση των γυναικών.

Το νομοσχέδιο τελικά ψηφίστηκε, θέτοντας όμως πολύ αυστηρές προϋποθέσεις για την ένταξη των γυναικών στην υπηρεσία. Τις θέσεις των τηλεφωνητριών μπορούσαν να καταλάβουν ανύπαντρες και χήρες 21 έως 35 ετών, οι οποίες να είναι σωματικά αρτιμελείς και να διαθέτουν «εξαιρετική ακοή και εύηχον φωνήν» που να πιστοποιείται με βεβαίωση γιατρού.

Παρά τις συντηρητικές αντιλήψεις που απηχούσε ο νόμος, ταυτίζοντας τον ρόλο της γυναίκας με την οικία και τη μητρότητα, ήταν ο πρώτος και ένας από τους ελάχιστους που αναφέρονταν στην εργασία των γυναικών στις δημόσιες υπηρεσίες τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα.

Φωτογραφίες από αριστερά:

Τηλεφωνήτριες στο Νέο Υπεραστικό Μέγαρο Αθηνών (ΝΥΜΑ), τέλη δεκαετίας 1960 - αρχές δεκαετίας 1970, φορώντας τη χαρακτηριστική στολή τους.

Τηλεφωνήτριες εν ώρα υπηρεσίας στην αίθουσα αστικών και υπεραστικών συνδιαλέξεων στο Υπεραστικό Μέγαρο Αθηνών (ΥΜΑ), 1960-1970. (φωτ. Σπύρος Μελετζής)